Ze zitten in een kring, een achttal leerlingen van de 2e graad Middelbaar. Ze balen, want de helft van de klas is vandaag niet komen opdagen vanwege een nationale staking. Hier zitten de pechvogels.
Niet te moeilijk doen dus.

Ik heb een sprookjesboek, ‘De gierige koning’ van Godfried Bomans, waarvan ik niet precies weet hoe ik het zal rubriceren. Is het een 8+ boek (zoals NBD Biblion vermeld) of eerder voor volwassenen? Ik leg het voor aan deze experts.

De groep zakt een beetje onderuit en ik begin te lezen: IN DE OUDE TIJD toen heksen en kabouters nog gewoon over straat liepen, leefde er een koning de buitengewoon gierig was …

Na anderhalve bladzijde te hebben voorgelezen vrees ik dat ik ze ben kwijt geraakt.
‘Zal ik maar stoppen?’ zeg ik.
Maar nee, ik moet verder lezen over die koning die elke avond – samen met de smid en de slotenmaker – zijn goudstukken en daarna zo’n beetje alles wat los en vast zit, zorgvuldig natelt. Totdat er een bedelaar aan de paleispoort staat die, gevraagd naar zijn naam, antwoordt: ‘Ik ben de dood.’
De leerlingen veren op.

De dood.
Dat is toch geen onderwerp voor kinderen, vindt de een. Waarom niet? zegt een ander. Iedereen gaat toch een keer dood?
Er ontstaat een levendige discussie. Moet je kinderen beschermen tegen de harde realiteit of juist niet? Vanaf welke leeftijd kun je nadenken over de dood? Wat is dat precies, dood zijn? En komt er nog iets na de dood …? Ze raken niet uitgepraat.

Aan het eind van het uur herhaal ik mijn vraag: ‘Wat denken jullie? Voor welke leeftijd is dit boek bestemd?’
Het antwoord klinkt unaniem: ‘Het is precies voor ons.’

Annet Buurman, jeugdbibliothecaris Ukkel